Wiklina, jako wyrób z drewna, może wydawać się materiałem łatwopalnym. Prawda jest jednak taka, że wiklinowym meblom, o ile są trzymane daleko od ciepła, nic nie grozi. Nie są więc trudne w konserwacji, nie mniej wymagają one pewnych środków pielęgnacyjnych i odrobiny ostrożności. Nie można ich ani zalać wodą ani przesuszyć. Mówi się jednak, że dzięki lakierowaniu i pokrywaniu bejcą, meble te są niemal wodoodporne.
Meble z wikliny należy czyścić przede wszystkim regularnie. Wtedy nie będzie im potrzebne żadne intensywne szorowanie i z pewnością dzięki temu będą prezentować się lepiej. Dobrze jest przecierać je szmatką, np. flanelową, niekoniecznie, choć to niewykluczone, zwilżoną. Najlepiej jest zmoczyć ją w roztworze wody i 15%-owej wody utlenionej i soku z cytryny lub w roztworze sody oczyszczonej. Mycie samą wodą mogłoby bowiem spowodować zszarzenie wikliny.
W rzeczywistości nie należy też mylić czyszczenia mebli wiklinowych z ich konserwacją. Kosze najlepiej myć wodą z solą, olejek cytrynowych służy natomiast do ich konserwacji. Lepiej jednak nie doprowadzać do sytuacji, kiedy mycie będzie konieczne, lecz systematycznie te meble odkurzać. Woda natomiast, której użyjemy w trakcie mycia, nie może być za zimna ani za gorąca, najlepiej, żeby była letnia.
Meble, które wyglądają na zaniedbane, nie dodają uroku mieszkaniu. Nie oznacza to jednak konieczności pozbycia się ich. Stare meble wiklinowe, np. odziedziczone po dziadkach, warto oddać do renowacji, którą zajmują się wybrane firmy. Jeśli zaś chodzi o meble ogrodowe, jesienią powinny znaleźć swoje schronienie w suchym miejscu. Jako że nie lubią one wilgoci, lepiej pomyśleć o tym także w trakcie deszczowych, nawet letnich, dni.
Wiklinowe meble warto regularnie malować i lakierować. Wszelkie pęknięcia na szczęście łatwo usunąć, ale czasem lepiej udać się do specjalisty, zamiast naprawiać meble samemu. Do właściciela mebli należy przede wszystkim regularna troska – odkurzanie, czyszczeni i lakierowanie.